Met ons drieën zitten we in de multifunctionele ruimte van de Kolibrie. Het wordt een dubbelinterview van 2 zussen die elk op hun manier een link hebben met de Kolibrie. Ghislaine ken ik het langst: als sociaal voelend persoon klopte ze een aantal jaren geleden aan bij de Kolibrie. In eerste instantie om kennis te maken en om te zien wat de Kolibrie voor haar kon betekenen. Als spontane vrouw is ze een van de drijvende krachten van Rainbow for Kids, een organisatie die, in Kenia, letterlijk en figuurlijk de mensen een duwtje in de rug geeft.
Ze herinnert zich nog dat vooral de open sfeer van de Kolibrie haar zeer sterk aantrok. Je mocht er komen wanneer je wou en zijn wie je was. In een van de gesprekken kwam aan bod dat ze haar kennis en vaardigheden graag ter beschikking stelde van de Kolibrie als vrijwilligster. Vanzelfsprekend gingen we erop in. Houtskool tekenen werd toegevoegd aan ons activiteitenprogramma. En dat de deelnemers ervan genoten hebben, is een understatement. Voor Ghislaine was het in eerste instantie niet zo prettig dat er geen grote opkomst was, maar net dat maakte het voor deelnemers zo waardevol. In kleine groep (van een 4-tal personen) aan de slag gaan met expressie en creativiteit: een eilandje van rust waar ze terecht konden met hun zorgen, bekommernissen en verhalen. Als het ware een moment dat hun de kracht gaf om verder te gaan. Voor Ghislaine waren het ook deugddoende momenten.
In de voorbije jaren vielen niet alleen de activiteiten in de Kolibrie stil door Corona, maar gebeurde er ook heel veel in het privéleven van Ghislaine: mooie ontroerende momenten zoals de geboorte van kleinkinderen, maar ook momenten van afscheid nemen. Dit alles zorgt ervoor dat Ghislaine momenteel in een andere levensfase zit, waardoor ze haar vrijwilligersactiviteiten op een lager pitje zet. Naast het feit dat ze nog steeds werkt, zijn er nu de guitige kinderlachjes die zorgen voor een bom energie. De Kolibrie losgelaten heeft ze nog niet en ze komt zeker terug eens ze op pensioen is.
Haar zus Elly leerde ik kennen via het koor in de Kolibrie. In eerste instantie had ik de link niet gelegd en wist ik niet dat het zussen waren. Elly kampt reeds jaren met een chronische ziekte waardoor ze noodgedwongen eerst halftijds diende te gaan werken en nu zelfs niet meer in de mogelijkheid is om professioneel aan de slag te gaan. Niet omdat ze het niet wil, maar omdat het systeem in België ervoor zorgt dat dit niet haalbaar is. Er zijn immers dagen waar het zeer goed gaat met Elly en waar werken wellicht nog binnen handbereik ligt, maar andere dagen lukt dat helemaal niet. En vooral de onvoorspelbaarheid ervan zorgt er voor dat professioneel werken niet meer haalbaar is.
In de Kolibrie vindt Elly begrip. Vooral de contacten met lotgenoten en de erkenning die ze krijgt doen deugd. Hier ontmoet ze mensen die uit eigen ervaring snappen wat het betekent als je plannen maakte om van alles te doen, maar ’s morgens vroeg merkt: het wordt weer zo’n rotdag waarbij mijn lijf niet mee wil. Het is als het ware een veilig thuiskomen in een omgeving waar je mag zijn hoe je bent: met je dagen vol energie, maar ook je dagen waarop niets lukt.
Ghislaine en Elly kregen in de coronaperiode ook te kampen met het verlies van beide ouders. Het is open deuren intrappen dat dit niet de ideale omstandigheden waren om afscheid te nemen. Een echte afscheidsviering kon toen niet, deze werd dan ook pas gehouden na de laatste lockdown. Als rouwtherapeut en zelf ook geconfronteerd met een afscheid tijdens corona, staan ze voor mij – samen met alle andere mensen die tijdens corona afscheid moesten nemen met de beperkingen die er toen waren – symbool voor de impact die corona gehad heeft op heel wat rouwprocessen, maar ook symbool voor de veerkracht die elk persoon - geconfronteerd met afscheid in de coronapandemie - aan de dag heeft moeten leggen: een eigen weg zoeken in rouwen, in een tijd waarin net die belangrijk facetten van persoonlijk afscheid nemen, nabijheid van naasten, samen aan de koffietafel zitten, elkaar aanraken om te troosten… niet mogelijk waren.
Hieronder vind je een QR code terug, die je naar een ingesproken podcast vertelling van Elly & Ghislaines getuigenis leidt.
